Είναι το μεγάλο "clasico" των διλημμάτων. Και η μάχη δεν διαρκεί 90 λεπτά. Διαρκεί αιώνες...

Ξανθιές ο Στέλιος Αρτεμάκης

Εξαρτάται, μαν! Εξαρτάται! Αν μιλάς για κείνες τις ξανθιές, τις φο, με το μαλλί το καμμένο από τις μπογιές και τα μαύρα φρύδια, προτιμώ τις μελαχρινές και ας είναι "werewolf" στους πήχεις και αλλού. Αν μιλάς για κείνες που το 'χουνε από φυσικού τους, μαμίσιο ντε και όχι άφτερμαρκετ, με ανοιχτά χρώματα στην επιδερμίδα, τα μάτια, ε τότε δεν υπάρχει σύγκριση! Δεν υπάρχει δίλημμα! Οι άντρες προτιμούν τις ξανθιές!

 

Μελαχρινές η Ρομίνα Δερβεντλή

Και πριν εσείς οι υποστηρικτές του οξυζενέ αρχίσετε να κράζετε για το προφανές ,  υπογράφω υπεύθυνη δήλωση ότι απαντάω <<μελαχρινές>> εντελώς αντικειμενικά και όχι επειδή το μόνο ανοιχτόχρωμο που έχει εμφανιστεί στο κεφάλι μου είναι πέντε-δέκα μελιές ανταύγειες.
Άσε που θεωρώ ότι κάποιοι από όσους απαντήσουν το ξανθό θα είναι λόγω γεωγραφίας. Πως οι Σουηδοί, ρε παιδί μου, βλέπουν το Κορίτσι με το Καστανό Μαλλί και παθαίνουν την πλάκα τους; Έτσι και σε μια χώρα όπου οι φυσικές ξανθιές είναι το ίδιο δυσεύρετες με την πολιτική διαφάνεια, οι σκουρόχρωμες Ελληνίδες έχουν καταλάβει ότι το διαφορετικό κάνει πάντα τη... διαφορά και βάφουν ανεξέλεγκτα τις τρίχες τους κίτρινες.
Πάντως, από όποια πλευρά κι αν το εξετάσεις, όποια απάντηση και να δώσεις, ό,τι γούστα/βίτσια κι αν έχεις, ένα είναι σίγουρο: Το ξανθό μαλλί παραπέμπει σε κάτι πιο <<βρώμικο>> κι ας το παραδεχτούμε, μερικές φορές σε κάτι πιο <<δεύτερο>>. Ενώ το σκουρόχρωμο μαλλί δύσκολα σου θυμίζει κάτι από τα παραπάνω- η κάτοχός του πρέπει να προσπαθήσει πολύ για να το καταφέρει.
(Παρένθεση: Ναι, ναι, το ξέρω ότι το <<βρώμικο>> είναι που γουστάρουν οι άντρες, ότι ο εχθρός του σέξι είναι το πιο σέξι, για αυτό και προσκυνάμε ακόμα την Marilyn, αλλά ηρεμήστε  για να συνεχίσω την επιχειρηματολογία μου. Ευχαριστώ.)

  Τι έλεγα; Α, ναι. Ενώ, λοιπόν, όπως κι αν το κάνεις, μια σέξι κι όμορφη μελαχρινή βγάζει πιο class από ότι μια ξανθιά -χωρίς να σημαίνει ότι χάνει σε σεξαπίλ που τραγούδαγε κι η Δήμητρα στους Απαράδεκτους. Σε ελάχιστες έως μηδαμινές περιπτώσεις μια ξανθιά μπορεί να είναι τρομερά, ακαταμάχητα, υπερβολικά σέξι χωρίς να θυμίζει πρωταγωνίστρια αισθησιακής ταινίας. Και στην τελική, αν ήμουν άντρας θα προτιμούσα η γκόμενα/κοπέλα/γυναίκα μου να μπορεί να συνδυάσει και τα δύο το ίδιο καλά. Τώρα για τα one night stands μου, για να λέμε την αλήθεια, δεν θα ασχολιόμουν με τρίχες.
Και κάτι άλλο. Από μικρή ένα πράγμα φοβόμουν: τι θα κάνω όταν τα κακόμοιρα μαλλάκια μου ασπρίσουν και θα πρέπει να τα βάψω ανοιχτά για να μην φαίνεται η ρίζα. Τώρα που μεγάλωσα κατέληξα: καλύτερα μιας ώρας μαλλί με σκούρα βαφή, παρά σαράντα χρόνια ξανθιά στην κεφαλή. Τέλος.
* Εκεί στα ξένα, το θέτουν κι αλλιώς:  <<Once you go black, you never go back>>. Ωπ, κάτσε. Αυτό για άλλο πράγμα το λένε...

 

Μελαχρινές ο Πάνος Κοκκίνης

Μιλάμε για φυσικές ξανθιές; Η, όπως λένε τα Αμερικανάκια, ‘does the carpet match the drapes?’; Γιατί τότε φυσικά και υφίσταται δίλημμα, αφού το συγκεκριμένο είδος σπανίζει εντός ελληνικών χωρικών υδάτων. Άρα, όταν το βρεις, δεν το αγνοείς. Αλλιώς, πετάγομαι στον Σκλαβενίτη, τσιμπάω μια βαφή και σου γίνομαι και εγώ πλατινέ να γλείφεις τα δάχτυλα σου. Όπως η Marilyn Monroe. H’ η Ναταλί Θάνου και το 95% των επί πίστας τραγουδιστριών. Με άλλα λόγια, αυτό που προσπαθώ να σου πω είναι ότι το ξανθό είναι εφετζίκο, αλλά και πολυφορεμένο. Ειδικά στις Ελληνίδες.
Άσε που είναι πολύ εύκολο να το κάνεις με άθλιο τρόπο. Όπως π.χ. η Beyonce. Άλλωστε, αν κάτσω και το σκεφτώ σοβαρά, οι ωραιότερες γυναίκες που έχω συναντήσει στην ζωή μου – ή έχω καψουρευτεί στην μεγάλη οθόνη (από Ava Gardner μέχρι Mila Kunis)-  έχουν υπάρξει μελαχρινές. Όταν μάλιστα αυτό συνοδεύεται από πράσινα μάτια και ανοιχτό δέρμα, όπως π.χ. βρίσκεις συχνά πυκνά σε Ρουμάνες και Σλοβάκες, μιλάμε για συνδυασμό που σκοτώνει. Που αγγίζει το ιδανικό. Στο τέλος της ημέρας, όλα είναι θέμα προσφοράς και ζήτησης.
Από ξανθιές έχει βρωμίσει ο τόπος. Και ξανθιά γίνεται κάθε συνοικιακή κυράτσα που θέλει να στρέψει απεγνωσμένα τα βλέμματα πάνω της. Αλλά χρειάζεται να έχεις αυτοπεποίθηση για να παραμείνεις μελαχρινή. Είτε γιατί ξέρεις ότι διαθέτεις πρόσωπο που κολάζει άγιο, είτε γιατί διαθέτεις μπουρλότο χαρακτήρα που σε κάνει να ξεχωρίζεις από το πλήθος.

 

Μελαχρινές ο Μάνος Μίχαλος

Η Έλενα Παπαβασιλείου βγήκε η πιο Hot Ελληνίδα του 2011 μέσα από το ONEMAN, επιβεβαιώνοντας -τουλάχιστον για φέτος- ότι οι άντρες προτιμούν τις ξανθιές. Προφανώς, αν όλες οι Ελληνίδες ξανθιές ήταν σαν την Έλενα, τότε δεν θα υπήρχε ούτε δίλημμα, ούτε εξίσωση, θα ήταν ένα θέσφατο, κάτι σαν το Πυθαγόρειο Θεώρημα ότι η διαγώνιος δύο ξανθιών ισούται με πέντε μελαχρινές.
Αλλά ακόμη και στο εξωτερικό αν ψάξεις, θα βρεις σίγουρα εντυπωσιακές, εκτυφλωτικές, εκθαμβωτικές και γενικώς πολλές ξανθιές που ξεκινούν με το ΕΚ (εκρηκτικές, εκκεντρικές, εκφυλες). Όμως, σκέψου την Αντζελίνα Τζολί (δεν σου κάνει επειδή είναι κλισέ;), τη Μόνικα Μπελούτσι (δεν σου κάνει επειδή είναι μεγάλη;), τη Μίνκα Κέλι (δεν σου κάνει επειδή είναι τραγική ηθοποιός;), την Τζένιφερ Κόνελι (δεν σου κάνει επειδή είσαι χαζός;), τη Φρίντα Πίντο (δεν σου κάνει επειδή είσαι τυφλός;).
Ε, σκέψου κι άλλες, όσες και όποιες εσύ θες, φτάσε μέχρι και την Κλεοπάτρα στην αρχαία Αίγυπτο ή την άλλη την κομμώτρια, τη Δαλιδά για να δεις αν οι μελαχρινές μπορούν να χάσουν σε ένα πραγματικό, τελειωτικό crash test. Και σου μιλάει ένας άνθρωπος που θα κοιτάξει 9/10 μια ωραία ξανθιά. Αλλά, at the end of the day (επειδή σήμερα έχουμε πιάσει όλοι τα αμερικάνικα, μόνο το τρανζίστορ λείπει) θες μια μελαχρινή να σε περιμένει στο σπίτι σου.

 

Ξανθιές η Ελιάνα Χρυσικοπούλου

Είναι ωραίες οι ξανθιές. Και δεν εννοώ μόνο τις φυσικές ξανθιές, αλλά και τις σωστά βαμμένες ξανθιές, εκείνες που έχουν βρει την κατάλληλη απόχρωση για την επιδερμίδα τους και φροντίζουν τόσο επιμελώς να μη βγει η ρίζα, που ακόμη και η μαμά τους ξέχασε ποιο είναι το πραγματικό τους χρώμα. Έχουν μια default θηλυκότητα οι ξανθιές, όπως αντίστοιχα οι μελαχρινοί άντρες είναι εξ’ ορισμού πιο μπρουτάλ από τους ανοιχτόχρωμους. Βρίσκω ακαταμάχητο αυτό το εύθραυστο στοιχείο που βγάζουν. Λατρεύω τη λάμψη που ακτινοβολούν τα μαλλιά τους όταν τα λούζει ο ήλιος.
Είναι ωραίες οι ξανθιές. Είναι ωραίες όταν φοράνε άσπρα, είναι ακόμη πιο ωραίες όταν φοράνε μαύρα. Αλλά κυρίως είναι ωραίες όταν τα λυτά μαλλιά τους χαϊδεύουν την γυμνή τους πλάτη, όπως η Catherine Deneuve στο πόστερ του Belle de Jour ή η Gwyneth Paltrow στο πόστερ του Great Expectations ή η Brigitte Bardot σε –εχμ- κάθε φωτογράφισή της. Αυτές τις ξανθιές ψηφίζω, αυτή την πανέμορφη μειοψηφία. Και στο μεταξύ συνεχίζω τη ζωή μου με αυτοπεποίθηση και – αν θες- υπεροψία, γιατί είμαι ένα μελαχρινό κορίτσι ανάμεσα σε ένα μάτσο ξανθιές καρικατούρες, που από την εμμονή τους μοιάσουν με τις παραπάνω χάλασαν την φυσική του ομορφιά, έγιναν trash και ούτε που το κατάλαβαν.

Ξανθιές η Αμαλία Κουλακιώτη

Natural Blondes. Έχω βάψει κατά καιρούς τα μαλλιά μου σε όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου (εντάξει ίσως υπερβάλλω λίγο), οπότε δεν θα είμαι υποκειμενική. Έχω υπάρξει και ξανθιά (βαμμένη) και μελαχρινoκαστανή (φυσική) και αυτή τη στιγμή που γράφω το παίζω κοκκινομάλλα. Μου αρέσουν οι αλλαγές και δεν πιστεύω πως υπάρχει ένα χρώμα μαλλιού που πρέπει να αποτελεί δόγμα.
Επειδή πρέπει να επιλέξω κάτι όμως, διαλέγω ξανθιές. Όχι τις οξυζεναρισμένες, όχι τις πλατινόbimbos , τις φυσικές, όπως είπε ο Αρτεμάκης με ανοιχτό χρώμα στην επιδερμίδα, γαλάζια ή πράσινα μάτια και φακίδες. Αυτό είναι το πρότυπο ομορφιάς για εμένα όσο ρηχή και να ακούγομαι. Όπως τόνισαν σχεδόν όλοι, το συγκεκριμένο πρότυπο είναι εξαιρετικά σπάνιο στην Ελλάδα (φυσικό) και έτσι οι περισσότερες Ελληνίδες προσπαθούν να το οικειοποιηθούν χωρίς να σκεφτούν για ένα δευτερόλεπτο αν τους ταιριάζει.
Ρομίνα επειδή θεωρείς πως το σκουρόχρωμο μαλλί δύσκολα παραπέμπει σε κάτι βρώμικο και δεύτερο θα σου θυμίσω το Jersey Shore. I rest my case...

 

Ξανθιές η Έλενα Μπουζαλά

Είμαι βαμμένη ξανθιά. Και πριν απαντήσω, θέλω να σας δώσω μερικές πληροφορίες. Δεν είναι επικίνδυνες οι μπογιές οξυζενέ πια. Δεν είναι απαραίτητο να βάφεις τις τρίχες σου ανεξέλεγκτα κίτρινες. Μπορεί να γίνει και ελεγχόμενα. Δεν είναι πάντα “βρώμικο” (λούζεται, δεν ξεβάφει) και “δεύτερο” το ξανθό μαλλί, oύτε το μοναδικό απαραίτητο στο cv για πορνό ταινία.
Ναι, το πλατινέ (που είναι διαφορετικό από το κίτρινο, κάνει λίγο λευκό προς το γκρι) δεν πετυχαίνει σε όλες (θέλει καλό κομμωτή), ούτε συνοδεύεται ντε και καλά από βελάκι που αναβοσβήνει: κοιτάξτε με. Και οι ξανθιές (μπορούν να) διαθέτουν αυτοπεποίθηση. Πολλές ξανθιές περιμένουν τον άντρα τους στην πόρτα. Καμιά φορά (σπάνια, αλλά γίνεται) μια φυσική ή βαμμένη ξανθιά να ξεχωρίζει, χωρίς να είναι οπωσδήποτε bimbo.
Δεν είμαι φυσική ξανθιά, δεν μπορώ να κατηγορήσω τους γονείς μου που δεν με γέννησαν στην Σουηδία, δεν μου έχουν καεί ποτέ τα μαλλιά εδώ και 14 χρόνια που κάνω ντεκαπάζ. Αν με δεις, δεν σου θυμίζω με τίποτα την Έλενα Παπαβασιλείου (που θα ήθελα), αλλά please, some people find me interesting. Please.

 

Μελαχρινές ο Θανάσης Κρεκούκιας

Όταν ξεπέρασα – ευτυχώς ανώδυνα – το γνωστό εφηβικό ταμπού της γενιάς μου, «ξανθό ...., τρελό .....», πάνω κάτω την ίδια περίοδο είδα για πρώτη φορά ταινία με την Ιζαμπέλ Αντζανί (φωτό από κάτω). Δεν θυμάμαι ποια ακριβώς, αλλά ελάχιστη σημασία έχει. Το «επιχείρημα» ήταν ατράνταχτο – και παραμένει μέχρι σήμερα «κανόνας» αισθητικής, αρμονίας, ομορφιάς και (που είναι και το ζητούμενο) επιλογής. Κάπου στην πορεία προστέθηκε και η Σοφί Μαρσό και το δίλημμα έπαψε να τίθεται οριστικά. Μελαχρινές μαν (που λέει και ο κύριος Στέλιος), μελαχρινές και άγιος ο Θεός, αμήν. Τόσο απλά, τόσο ξεκάθαρα.

 

Μελαχρινές ο Ηλίας Αναστασιάδης

Μήπως γιατί όλες οι ερωμένες μου (σιγά ρε Μπερλουσκόνι) ήταν μελαχρινές; Μήπως επειδή κατάλαβα από μικρός (σιγά ρε Αϊνστάιν) ότι αυτό το τρικ με τη χαζομάρα που κόλλησαν στις ξανθιές είναι ένα φτηνό εμπορικό κόλπο για να τις κάνουν ακόμα πιο ποθητές από τους άντρες; Ή μήπως γιατί όλες οι premium σταρ του πλανήτη (σιγά ρε Ιάσονα Τριανταφυλλίδη) -πλην της Marilyn- ήτο μελαχρινές;
Ναι, έχω την Έλενα Μπουζαλά, τη βαμμένη ξανθιά, απέναντί μου, την εκτιμώ, την σέβομαι, είναι και μητέρα πλέον, αλλά αν τη ρωτήσετε (ρωτήστε τη) δεν θα ήθελε να γεννηθεί ξανθιά. Απλά είπε να το ρίξει έξω στην πορεία. Οι μελαχρινές είναι η φυσική ομορφιά. Και σε έναν τόσο ψεύτικο κόσμο (σιγά ρε Κώστα Πρέκα), είναι ώρα να επιστρέψουμε εκεί.

 

Ξανθιές ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Στο δημοτικό μού άρεσαν οι ξανθιές. Στο γυμνάσιο μού άρεσαν οι ξανθιές. Στο Λύκειο μού άρεσαν όλες (για ευνόητους λόγους). Και ναι, υπάρχουν στιγμές τα επόμενα χρόνια που έβγαλα λόγους δικανικούς και διθυραμβικούς υπέρ των μελαχρινών. Σαν εκείνη την στιγμή όταν πρωτοείδα κι εγώ τη Σοφί Μαρσό (πόσο δίκιο έχει ο Θανάσης).
Και υπάρχουν εκεί έξω πολλές μελαχρινές τις οποίες έχω εκθειάσει σε αυτό το site, από την Megan Fox και την Eva Longoria, στην Monica Bellucci και την Angelina Jolie. Κι όλες αυτές είναι original μελαχρινές. Αλλά στις προτιμήσεις μου είναι χαραγμένη μια απόχρωση που ξανθίζει.
Αυτή του καστανού μαλλιού, κύριοι και κυρίες, όταν ξανθίζει. Γιατί εδώ είναι η μεγάλη αδικία. Για να αποκαλέσετε κάποια ξανθιά πρέπει να είναι πλατίνα. Όλες μα όλες τις άλλες (ακόμα και τις καστανές) τις αποκαλείτε μελαχρινές, ενώ μπορεί να έχουν όλη την ξανθιά παλέτα της Βιβεχρώμ περασμένη πάνω στο μαλλί τους.
Είτε μιλάμε για ανταύγειες είτε μιλάμε για το φυσικό άνοιγμα του μαλλιού από τον ήλιο, αυτή είναι ακριβώς η εικόνα που είχα στο μυαλό μου για την ιδανική γυναίκα. Αυτή που μόνο με ένα φυσικό φαινόμενο μπορεί να παρομοιαστεί και για το οποίο αυτή η τόσο πλούσια ελληνική γλώσσα δεν έχει βρει λέξη να το περιγράφει. Τον τρόπο που αντανακλάται ο ήλιος στη θάλασσα και την κάνει να λαμπιρίζει. Σαν μια μελαχρινή που θέλει για λίγο να γίνει ξανθιά.

 

Μελαχρινές ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

"Έλα μωρέ, ξανθιές-μελαχρινές... Καλή κοπέλα να 'ναι" έγραψε και πριν προλάβει να βάλει τελεία κάπου στην Κολομβία η μητέρα της Σοφία Βεργκάρα άρχισε να ξερνάει. Πέρα από τα γραφικά, θα δηλώσω κι εγώ αιώνια υποταγή στις μελαχρινές. Ο λόγος δεν έχει να κάνει με κοινωνικοπολιτικά κριτήρια ή στερεότυπα κομμωτηρίου. Δεν ξέρω αν ήταν σύμπτωση ή συγκυρία, αλλά οι τρεις πρώτες κοπέλες που με κυνήγησαν σαν τρελές στο σχολείο και τελικά κατάφεραν να κεντρίσουν το ενδιαφέρον μου (όπερ σημαίνει να βαρεθούν το ψηστήρι και να ενδώσουν) ήταν μελαχρινές.
Όταν ανέλυσα το στατιστικό παράδοξο (αρχικά των τριών γκομενών - καθότι ήμουν και ψιλομαλάκας στο σχολείο- και στη συνέχεια του χρώματος των μαλλιών) κατέληξα ότι "μ' αρέσουν οι μελαχρινές". Ίσως γιατί στα μικράτα μου (πάντα μου άρεσε αυτή η έκφραση) υπήρξα κι εγώ ξανθός, εκ του "τα ετερώνυμα έλκονται". Παρένθεση: (το τελευταίο δεν ισχύει, διότι αν ήταν αλήθεια τώρα θα είχα παντρευτεί την Εύα Μέντες). Κλείνει η παρένθεση.

 

Μελαχρινές ο Θοδωρής Δημητρόπουλος

Βασικά κοκκινομάλλες αν έπρεπε καλά και ντε να διαλέξω από κάτι τόσο ευρύ και ελάχιστα χαρακτηριστικό. Αλλά επειδή ούτως ή άλλως αναγκαστικά μιλάμε για τύπους (άρα δεν λέει κανείς ότι όλες οι ξανθές είναι οξυζενέ bimbos, όπως όλες όσες φοράνε γυαλιά δεν είναι έξυπνες κλπ κλπ, αλλά μιλάμε για τύπο), δε γίνεται παρά να πέσει η μπίλια στο μαύρο. Όταν σκέφτομαι 'ωραία γυναίκα' πάντα σε μελαχρινή ανατρέχω.
Μπορεί απλά να έχει να κάνει με το ότι μου ζήτησαν να σκεφτώ μια ξανθιά και μου έρχονταν όλο centerfolds, όταν όμως ψάξαμε για μελαχρινή ήμουν όλο προτάσεις. (Και το ότι η Cheryl "ωραιότερη γυναίκα του κόσμου" Cole είναι μελαχρινή βοηθάει επίσης.) Ή ίσως απλά να παραείμαι χίπστερ για να  συμπλεύσω με κάτι τόσο κλισέ όσο το "οι άντρες προτιμούν τις ξανθές".

 

ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ... ΜΕΛΑΧΡΙΝΕΣ ΜΕ 58.3%

Μία ψήφος έκανε τη διαφορά, ο αγώνας κρίθηκε στις λεπτόμερειες, επί της ουσίας ήταν το πιο δύσκολο αιώνιο δίλημμα που είχαμε θέσει ως τώρα. Όχι γιατί βγήκε με μικρή διαφορά ο νικητής, αλλά επειδή όλοι όσοι (από τους άντρες, οι γυναίκες έχουν άλλη οπτική σε αυτό το θέμα, τουλάχιστον από όσο γνωρίζουμε τις συγκεκριμένες, δεν παίρνουμε κι όρκο) ψήφισαν μελαχρινές, δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα με μια ξανθιά αιθέρια ύπαρξη στο κρεβάτι τους και το αντίστροφο, όσοι ψήφισαν ξανθές. Οι άντρες επί της ουσίας είμαστε απλοί σαν υπάρξεις. Ποτέ δεν θα τα χαλάσουμε στο χρώμα. Ούτε της κουρτίνας, ούτε της γκόμενας.